II wojna światowa pochłonęła mnóstwo ofiar, w tym wielu działaczy i zawodników Tura. Na polu bitwy czy w obozach koncentracyjnych życie stracili m.in. Wacław Ścibior, Czesław Zieliński, Roman Cyrulewski, Stefan Izert, Rafał Kałowski i Roman Szeffel. W tej sytuacji rozwój klubu ostro wyhamował, ale na szczęście znaleźli się ludzie, którzy wszystko odbudowali.
Zielono-żółto-czarni wznowili działalność latem 1945 roku, tuż po zakończeniu wojny. Na prezesa został wybrany były zawodnik klubu, Tadeusz Kruszyński, czyli członek legendarnej jedenastki z 6 sierpnia 1921 roku, a mecze postanowiono rozgrywać na obiekcie przy Szkole Podstawowej nr 1, zlokalizowanej przy dzisiejszej ulicy 3 maja.
Zakończenie wojny przyniosło boom na sport. W związku z tym w Turku powstało wiele nowych klubów, związanych głównie z miejscowymi zakładami pracy. Żywot większości z nich był krótki, a w pewnym momencie na placu boju pozostały tylko Włókniarz i Kolejarz. Ten drugi z czasem przyjął nazwę Turkovia. Tymczasem reaktywowany Tur popadł w tarapaty finansowe, w efekcie których w 1951 roku rozwiązano sekcję piłkarską, a zawodnicy klubu zasilili szeregi innych lokalnych zespołów. Kontynuatorem tradycji zielono-żółto-czarnych został Włókniarz, na którego bazie w 1957 roku powstał Międzyzakładowy Klub Sportowy „Włókniarz-Tur Turek” z Lechem Kolendą w roli prezesa.
Rok 1960 przyniósł ekipie Włókniarza-Tura awans do ligi okręgowej, a w kolejnym nawiązano współpracę z niemieckim klubem BSG Chemie Schwarzheide, której owocem był dwumecz. Prężny rozwój przemysłu sprzyjał natomiast powstawaniu kolejnych zakładów pracy i scalania istniejących w mieście klubów sportowych. Fuzja Górnika i Turkovii dała nam Miejski Klub Sportowy „Górnik-Turkovia”, którego nazwę w 1964 roku zmieniono na KS Górnik Turek. Dwa lata później jednak wreszcie się opamiętano i zauważono, że ilość klubów niekoniecznie przekłada się na ich jakość. Dlatego też marzec 1967 roku zaowocował kolejną fuzją. MKS Włókniarz-Tur połączył się wówczas z Górnikiem, a nazwa tego tworu została zmieniona na Międzyzakładowy Klub Sportowy „Tur Turek".
Sezon 1968/69 przyniósł Turowi kolejny regres. Piłkarze opuścili wówczas grono III-ligowców, a powrót na ten szczebel rywalizacji zajął im ponad trzy dekady. Drużyna prowadzona przez Piotra Mowlika to natomiast początek złotego okresu w dziejach zielono-żółto-czarnych. Pod wodzą Lesława Ćmikiewicza w sezonie 2005/06 Tur zameldował się w 1/16 finału Pucharu Polski, a w kolejnym pod batutą Adama Topolskiego powtórzył ten wyczyn oraz awansował na zaplecze najwyższej klasy rozgrywkowej. Przygoda turkowskich piłkarzy na tym poziomie trwała dwa sezony, po czym przyszedł kolejny regres, w efekcie którego po sezonie 2012/13 zawieszono działalność klubu. Latem A.D. 2015 drużyna została reaktywowana pod nazwą Miejsko-Gminny Klub Sportowy Tur 1921 Turek.